GEDICHTEN

Kriskras huisjes van de stad

klokken luidende kathedraal

toevluchtsoord uit een ver verleden

 

op hun schouders

alles wat leven spreekt

in hun tollend hoofd

het gedreun geëtst

met een vet ritme van bassen

hier verliezen zij elke melodie

trommelen handen op hol

tot elk trommelvlies doorbreekt

met de bewegende avond
op loopafstand door vensters

tussen aanslag

van ademkringen op glas

die leiden tot mist

over het stads landschap

 

een ongekleurde afdruk

negatief van de echte wereld

gereflecteerd in sombere kleuren

als van een donkere droom

 

tot de weerkaatsing van de maan

inzoomt

toont hoe vaders in pyjama
wakend controleren

of de poorten van de stad

 

op slot zijn.

 

MIJMERINGEN - GEDICHTEN - Daniël Depireux